Gewoon langskomen … Gods curriculum

Opnieuw fladderen de gouden, scharlaken en oranje bladeren op de grond en laten de bomen strak en kaal tegen de blauwe lucht achter. De data op de kalender vliegen zo snel als het uur verandert op een digitale klok.

Gisteren was het nieuwjaarsdag. Valentijnsdag vloog voorbij in een vlaag van harten, gevolgd door klavers en paaseieren; toen flitsten vlaggen en vuurwerk in de lucht en werden vervangen door spoken, kalkoenen en kerstverlichting. Ze zijn allemaal in de verzegelde dossiers van gisteren verdwenen. Ik vraag me af waar het allemaal is gebleven, en hier is het dan, Thanksgiving-tijd weer.

Thanksgiving is mijn favoriete tijd van het jaar omdat het niet wordt ingeluid met een grote fanfare van commercie. Natuurlijk lijken de kalkoen- en herfstbladeren, tafeldecoraties, voorbeeldmenu’s en pelgrimsfoto’s bijna verborgen tussen de skeletten, jack-o’-lanterns van Halloween en de hulstkransen en de glitter van Kerstmis.

Thanksgiving is een tijd om in je hart te reiken en na te denken over je vrijheden en de zegeningen uit het verleden. Het is een tijd van gebed en vernieuwing. Het is een tijd om je hart voor te bereiden op de ware betekenis van Kerstmis en je voor te bereiden op het nieuwe jaar, dat zal binnen marcheren op “vleugels van de bliksem”.

Thanksgiving doet me denken aan de oneindige cyclus van de seizoenen. De bloemen van de lente en de torenhoge grandeur van de zomer zijn verdwenen, en het winterijs is niet ver weg. Ons leven gaat, net als de seizoenen, bijna onopgemerkt voorbij, totdat grijze strepen ons haar besprenkelen en we het kraken in onze botten voelen, of we worden gewekt door een doktersbezoek.

Mijn herfsttijd is aangebroken en ik vraag me af wanneer de sneeuw van de winter in mijn leven zal fladderen. Allerlei gedachten schieten door je hoofd: “Hoeveel tijd heb ik nog? Ik vraag me af of ik het goed heb. Heb ik mijn missie in het leven vervuld? Heb ik gedaan waarvoor God mij hierheen heeft gestuurd?” Mijn leven kan praktisch in één zin worden samengevat: ik ben geboren, groeide op, ging naar de universiteit, gaf les, schreef een paar toneelstukken en artikelen, trouwde, stichtte een gezin en hier ben ik dan. Wat heb ik echt bereikt? Wat heb ik echt geleerd? Heb ik blijvende schatten verzameld, schatten die een erfenis zullen zijn in de harten van mijn kinderen en dierbaren?

De antwoorden komen geleidelijk als ik terugkijk op mijn leven. Ik weet echt dat God leeft en dat Hij mij kent en van mij houdt zoals Hij van elk individu op aarde houdt. Hoe weet ik dat? Ik heb de aanraking gevoeld van zijn zachte hand die mijn leven leidde, en ik heb het zachte gefluister van zijn Geest in mijn hart gehoord.

God heeft een leerplan dat ons helpt te groeien en te leren. Ik ontdekte het jaren geleden en heb het met tussenpozen in de praktijk gebracht. Waarom deed ik het niet altijd? Afleiding komt en tegenspoed schudt de boom, maar dat hoort er allemaal bij. Hoe zouden we anders groeien?

Net als de wisselende seizoenen weten we niet zeker waar de cyclus begint of eindigt. Het herhaalt en herhaalt zich maar. Gods leercyclus omvat ervaringen bij het opbouwen van geloof, het leren zoeken naar antwoorden, het overwinnen van tegenspoed en het leren dat dankbaarheid onlosmakelijk de verbindende schakel is tussen tegenspoed en geloof.

Paulus zei in zijn brief aan de Hebreeën: “Nu is het geloof het wezen van de dingen waarop wordt gehoopt, het bewijs van de dingen die niet worden gezien” (Hebreeën 11:1 NBV). Met andere woorden, we kijken hoopvol in de toekomst, op zoek naar zekerheid en bewijs dat God er echt is.

Toen ik een kind was, begon mijn geloof in een gezinskring van gebed. Elke dag riepen we Gods kracht in en werden we gezegend met antwoorden. We gingen naar de kerk en lazen in de Schriften op zoek naar bewijs van Gods bestaan. Omdat we keken, vonden we verzekeringen. Ziekten werden genezen, oogsten kwamen ondanks droogte of overstromingen, en we werden beschermd tegen het kwaad dat ons gezin had kunnen vernietigen.

Toen we geloof oefenden in de leringen van de Schriften, leerden we met meer geloof te bidden. Gebed is een uiting van ons geloof in wat de Schriften ons leren. We hebben ons geloof bewezen door de principes die we in de Schriften hebben geleerd in praktijk te brengen: “Gij zult uw naaste liefhebben als uzelf” (Matteüs 22:39 NBG) en “De naastenliefde duurt lang en is vriendelijk” (1 Korintiërs 13:4 NBG) .

Geloof is geen eenmalige ervaring. Het is een leven van vertrouwen en leren. Het is vertrouwen op Gods woord en erop vertrouwen dat Hij ons in Zijn oneindige wijsheid nooit in de steek zal laten. Het mosterdzaadje van het geloof waar in de Schriften over gesproken wordt, groeit ongeveer als een boom – beetje bij beetje. We moeten het voeden met het zonlicht van gebed en schriftstudie en het water van het doen van de werken van God.

Je zou denken dat als we leerden op God te vertrouwen, we geen tegenspoed zouden hebben, maar dat maakt deel uit van de cyclus. Tegenspoed stelt de moed van onze ziel op de proef. Het stelt ons in staat om de vraag te beantwoorden: “Geloof ik echt in Gods barmhartigheid? Geloof en vertrouw ik echt op Zijn wijsheid?” Hoe zouden we zonder tegenspoed ooit weten of we echt geloof hadden of niet? Tegenspoed is een tijd om onze wil in overeenstemming te brengen met die van God. Om dat te doen, moeten we een paar ‘nee’-antwoorden krijgen. Als we alleen maar “ja” antwoorden zouden krijgen, zouden we waarschijnlijk onze missie in het leven missen. Het is alsof je over een weg rijdt met een vertrouwde metgezel die de weg al eens heeft afgelegd. Als we op het punt stonden een verkeerde afslag te nemen, zou de vertrouwde reisgenoot zeggen: “Nee, dat is niet de juiste afslag.” Je vraagt ​​niet: ‘Waarom’, je vertrouwt hem of haar gewoon. CS Lewis zei in een tijd van grote tegenspoed eigenlijk: ‘Ik bid niet om Gods wil te veranderen; Ik bid om Zijn wil mijn wil te maken.”

Het volgende deel van de cyclus in Gods leerplan voor groei is leren dankbaarheid te uiten. Dankbaarheid is essentieel omdat het je in staat stelt om God te vertellen dat je Hem vertrouwt en dat je aan boord bent met Zijn aanwijzingen voor je leven. Het is deze geloofsfeedback die God de kans geeft om Zijn warme donsjes vanuit de hemel door de Geest naar beneden te sturen. Wanneer we oprechte dankbaarheid uiten voor de dingen die God ons heeft gegeven, voelen we zijn zoete liefde over ons heen stromen. We voelen ons nederig door zijn macht om ons leven tot zegen te zijn, en we zijn vervuld van het verlangen om meer van zijn goedheid te leren en te voelen.

Dit werkt ook in tijden van grote tegenspoed. Mij ​​is geleerd dat degenen die ‘alle dingen met dankbaarheid ontvangen, verheerlijkt zullen worden, en de dingen van deze aarde zullen hem worden toegevoegd, zelfs honderdvoudig, ja meer’. Als God op de passagiersstoel zit en de kaart vasthoudt, gaan we nooit fout. We zullen krijgen en houden wat we werkelijk verlangen. Het maakt niet uit welke beproeving we moeten doorstaan; Hij verandert altijd tegenspoed in zegeningen.

Verlangen is het laatste deel, of het eerste deel, van de leercyclus. Met cycli weet je nooit helemaal zeker waar ze beginnen of eindigen, maar verlangen is een belangrijk onderdeel van de cyclus. De Heer zal ons geven wat we werkelijk verlangen. CS Lewis zei: “Er zijn uiteindelijk maar twee soorten mensen: zij die tegen God zeggen: ‘Uw wil geschiede.’ En degenen tot wie God uiteindelijk zegt: ‘Uw wil geschiede’.’ Als je ruzie maakt met een ervaren reiziger die de weg weet, zal hij of zij soms zeggen: ‘Ga je gang, doe het zoals jij wilt.’ Uiteindelijk reis je mijlenver weg omdat je erop stond gelijk te hebben in plaats van nederig te zijn. Zo is het ook met God.

Als God ons geeft wat we verlangen, dan is het belangrijk om te verlangen naar de dingen die God voor ons wil – daar zijn de zegeningen. Als we door tegenspoed gaan of een diep verlangen hebben, kunnen we de vraag stellen aan de rijke jonge heerser die aan Jezus vroeg: „Wat ontbreekt mij nog?” (Matteüs 19:20 NBV)

Als we door gebed op God afgestemd zijn, zullen er woorden in onze geest komen en zullen we de instructie van de Heer in onze ziel voelen doordringen. Als we zijn instructies opvolgen, wordt er een heerlijk gevoel van liefde en warmte over ons heen gespoeld. Zo leert God ons door geloof, gebed, tegenspoed en dankbaarheid. Het is een cyclus die even betrouwbaar is als de cycli van de steeds veranderende seizoenen. Thanksgiving-tijd is mijn tijd om te kijken hoe het met me gaat.

Yevet Crandell Tenney is een christelijke columnist die houdt van Amerikaanse waarden en tradities. Ze schrijft over geloof, gezin en vrijheid.

creditSource link

We zullen blij zijn om uw mening te zien

Leave a reply

Slagerijpeterenzoon.nl
Logo
Compare items
  • Total (0)
Compare
0
Shopping cart