HERd Management: wanneer het tijd is om over te stappen van melkveehouderij

November 13, 2021

9 Views 0

SaveSavedRemoved 0

Verdriet, teleurstelling, uitputting, schuldgevoel, opluchting. Alle emoties die we verwerken op deze laatste week als melkveehouder begin oktober 2021.

Wij zijn een niet-traditionele groep die een boerderij runt die mijn grootvader oorspronkelijk in 1849 begon.

In 2018 werd de boerderij geüpgraded naar een robotfaciliteit met twee Lely Astronauts voor het melken en een Lely Vector voor het voeren, gehuisvest in een gloednieuw gebouw. De kuddegrootte verdubbelde zeer snel. Niet lang daarna merkte ik dat ik een 20-jarige carrière in de IT verliet om op de boerderij te werken en het uiteindelijk samen met mijn zus, de eigenaar, te beheren. In de daaropvolgende anderhalf jaar bestond het personeel dat werd aangenomen onbedoeld allemaal vrouwen – vrouwen die nog nooit op een boerderij of in de buurt van koeien hadden gewerkt. Onze leercurve was steil; het gelach, de tranen en de trots die we samen hebben ervaren is echter onvergetelijk.

Het personeel van de boerderij, de dieren, de uitrusting … we werden allemaal een familie. We leren en groeien allemaal samen met de meest geweldige steun van iedereen die we tegenkwamen. Onze vaardigheden zijn met grote sprongen gegroeid dankzij de begeleiding die we kregen van iedereen met wie we in contact kwamen – onze dierenartsen, lokale operators van apparatuur, monteurs, bedrijfsvertegenwoordigers, gepensioneerde boeren, willekeurige bezoekers, en de lijst gaat maar door. We leerden de individuele persoonlijkheid, eigenaardigheden en stamboom van elke koe. We zongen en dansten voor ze terwijl we ze voedden en verzorgden – en vooral, we hielden van iedereen.

Boeren is niet gemakkelijk. Het is een levensstijl, en net als het gezegde dat er een dorp nodig is om een kind op te voeden, is er een dorp nodig om een boerderij te runnen. In onze gemeente zijn er niet veel boerderijen meer. De pandemie sloeg hard toe en drukte zijn stempel op de landbouw als geheel. Bevoorrading krijgen, personeel behouden, onszelf beschermen en ons product verkopen was allemaal moeilijk, net als voor de hele zuivelindustrie. We stonden ook voor twee grote uitdagingen.

Water is een noodzaak voor een melkveebedrijf. Ondanks onze inspanningen en grote financiële investeringen is onze waterkwaliteit en -beschikbaarheid de afgelopen drie jaar blijven verslechteren. Ook het verwijderen van mest is een voortdurende uitdaging. We hebben een goede lagune nodig en helaas vragen omgevingsfactoren naast de stijgende materiaalkosten om een zeer dure oplossing.

Met genoeg geld is alles mogelijk, toch? Met welk doel? We hebben maanden en maanden besteed aan het onderzoeken van mogelijke wegen voor onze toekomst: subsidies, onze lokale markt, diversificatie en uitbreiding. Uiteindelijk komt het erop neer dat landbouw een levensstijl is. Voor een relatief kleine boerderij, een levensstijl die een lang gezinsleven nodig heeft. Onze kinderen zijn niet geïnteresseerd in deze levensstijl, net zoveel als ze genieten van de dieren en de landbouw. En we kunnen het ze niet kwalijk nemen; het is moeilijk.

Dus werd de hartverscheurende beslissing genomen om te stoppen en te stoppen met het melken van koeien. De angst die tot deze beslissing kwam, was onwerkelijk. Zijn we mislukkingen, die een einde maken aan een erfenis van drie eeuwen? Zijn we een teleurstelling voor onze consumenten en de gemeenschap? Zwemmen we in schuldgevoelens bij het verzenden van al onze “dames” naar nieuwe boerderijen? We worstelden zeker met al deze emoties en meer, maar aan het eind van de dag moesten we de opluchting erkennen die uiteindelijk kwam met een genomen beslissing.

Het is niet makkelijk geweest om een melkveebedrijf af te breken, maar we weten dat we tevreden mogen zijn dat we het met zoveel mogelijk zorgvuldige planning en bedachtzaamheid hebben gedaan. We namen de tijd en vonden een prachtig huis voor onze kudde in een gloednieuwe faciliteit. We hebben ze persoonlijk geholpen daarheen te verhuizen en ze te laten acclimatiseren.

Bovenal hebben we trots. Trots op hoe we ons werk hebben gedaan, trots op hoe we voor onze dieren hebben gezorgd, trots op de relaties die zijn ontstaan met iedereen die een voet op onze boerderij heeft gezet. De toekomst ziet er nu voor ons anders uit dan een jaar geleden, maar we zullen altijd een stukje landbouw bij ons dragen in welk avontuur dan ook. We zijn allemaal ten goede veranderd door een stel vierbenige koeien die erop vertrouwden dat we voor hen zouden zorgen, en daar zullen we eeuwig dankbaar voor zijn.

Trista House-VanDuzer boert met haar gezin bij Twin Mill Brook Farms LLC in Central Square, New York. Trista heeft een YouTube-kanaal waar ze video’s deelde van de boerderij en van het verplaatsen van de kudde. Zoek op YouTube naar “Van bureau tot vuil.”